Ωρίων, ο Λαμπρός Αστερισμός του Χειμώνα

Άρτεμις και Ωρίων
Ποιος ήταν ο Ωρίωνας; Ποια η σχέση του με τον αστερισμό;

    Στην όμορφη και καταπράσινη περιοχή της Αρκαδίας ζούσε η θεά Άρτεμις, η θεά του κυνηγιού και της φύσης. Η Άρτεμις ήταν γνωστή για την αγάπη της προς τα δάση και τα ζώα, καθώς και για την εξαιρετική της δεξιοτεχνία στο τόξο.
    Μια μέρα, στην ίδια περιοχή, έφτασε ένας νέος κυνηγός με το όνομα Ωρίων. Ο Ωρίωνας ήταν γιγαντόσωμος και εξαιρετικός κυνηγός, γνωστός για τη δύναμή του και την αγάπη του για την περιπέτεια. Οι δύο τους σύντομα έγιναν φίλοι, κυνηγούσαν μαζί στα δάση και περνούσαν ώρες συζητώντας για τη φύση και τα ζώα.
    Ο καιρός περνούσε και η φιλία τους γινόταν όλο και πιο ισχυρή. 

Ο Ωρίων και η Άρτεμις ήταν αχώριστοι και χαίρονταν τις περιπέτειές τους.
    Όμως, ο θεός Απόλλωνας, ο αδερφός της Αρτέμιδος, δεν ήταν ευχαριστημένος με τη φιλία τους. Ο Απόλλωνας ανησυχούσε ότι η Άρτεμις μπορεί να ερωτευτεί τον Ωρίωνα και να ξεχάσει τις θεϊκές της υποχρεώσεις.

    Μια μέρα, ο Απόλλωνας αποφάσισε να δράσει. Ήξερε ότι ο Ωρίων συνήθιζε να κολυμπάει σε μια απομακρυσμένη θάλασσα. Ο Απόλλωνας πήγε στην Αρτέμιδα και την προκάλεσε σε έναν αγώνα τοξοβολίας. Της έδειξε ένα μικρό σημείο στον ορίζοντα και την προκάλεσε να το πετύχει με το βέλος της. Η Άρτεμις, περήφανη για τις ικανότητές της, δέχτηκε την πρόκληση και έριξε το βέλος της.
    Με μεγάλη ακρίβεια, το βέλος χτύπησε το σημείο που της είχε δείξει ο Απόλλωνας. Όμως, το σημείο αυτό δεν ήταν απλά ένα αντικείμενο, ήταν ο Ωρίων που κολυμπούσε μακριά στη θάλασσα. 

Η Άρτεμις, χωρίς να το γνωρίζει, είχε τραυματίσει θανάσιμα τον αγαπημένο της φίλο.
    Όταν η Άρτεμις ανακάλυψε την αλήθεια, ένιωσε βαθιά θλίψη και θύμωσε με τον αδερφό της. Για να τιμήσει τον Ωρίωνα και να τον κρατήσει για πάντα κοντά της, ζήτησε από τον Δία να τον τοποθετήσει στον ουρανό ως αστερισμό. Έτσι, ο Ωρίων έγινε ένας λαμπρός αστερισμός που λάμπει ακόμα και σήμερα στον νυχτερινό ουρανό.
πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

“Βιομηχανία βρεφών” στα Χανιά

Νέες αποκαλύψεις για την «αμαρτωλή κλινική» – Πουλούσαν παιδιά και σε μοναχικούς άνδρες!!

    Η παράνομη «βιομηχανία βρεφών» λειτουργούσε με μεθοδικότητα, χρησιμοποιώντας πλαστά έγγραφα, εικονικές ιατρικές πράξεις και παραδόσεις νεογνών ακόμη και σε ανθρώπους που δεν πληρούσαν καμία νόμιμη προϋπόθεση
    Μεσίτριες στρατολογούσαν γυναίκες από την Ουκρανία, τη Ρουμανία, τη Μολδαβία και τη Γεωργία, υποσχόμενες ένα «εισιτήριο» για μια καλύτερη ζωή. Στην πραγματικότητα, όμως, τις οδηγούσαν σε έναν κλειστό, αυστηρά ελεγχόμενο μικρόκοσμο, όπου όλα θύμιζαν παραγωγή σε γραμμή συναρμολόγησης: συλλογή ωαρίων, ορμονικές ενέσεις, μεταφορές σε κλινικές, επιβολή κανόνων, μετακινήσεις από σπίτι σε σπίτι, παρακολούθηση 24 ώρες το 24ωρο
    Σοκ προκαλούν οι αποκαλύψεις του βουλεύματος για το οργανωμένο κύκλωμα που δρούσε στα Χανιά, στρατολογώντας ευάλωτες γυναίκες από το εξωτερικό και μετατρέποντάς τες σε δότριες ωαρίων και παρένθετες μητέρες υπό καθεστώς απόλυτου ελέγχου.
    Η παράνομη «βιομηχανία βρεφών» λειτουργούσε με μεθοδικότητα, χρησιμοποιώντας πλαστά έγγραφα, εικονικές ιατρικές πράξεις και παραδόσεις νεογνών ακόμη και σε ανθρώπους που δεν πληρούσαν καμία νόμιμη προϋπόθεση. Μια υπόθεση που ξεπερνά κάθε φαντασία και αποκαλύπτει τη σκοτεινή πλευρά της εμπορίας ανθρώπων.
Παιδί με χιλιάδες ευρώ
    Σύμφωνα με το protothema.gr, ανάμεσα στα πιο σοκαριστικά ευρήματα είναι το γεγονός ότι τα μέλη του κυκλώματος, προχωρούσαν σε παράδοση βρεφών όχι μόνο σε ζευγάρια, αλλά και σε μοναχικούς άνδρες, παρότι κάτι τέτοιο απαγορεύεται ρητά από τη νομοθεσία περί παρένθετης μητρότητας. Το οικονομικό όφελος από κάθε περίπτωση έφθανε έως και τις 120.000 ευρώ, ποσό που περιλάμβανε όλη τη διαδικασία μέχρι την τελική παράδοση του παιδιού στην «ενδιαφερόμενη πλευρά», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει το βούλευμα.
Δότριες ωαρίων
    Η δράση ξεκινούσε με ένα δίκτυο μεσιτριών, μέσω του οποίου τα μέλη της οργάνωσης εντόπιζαν γυναίκες από την Ουκρανία, τη Ρουμανία, τη Μολδαβία, τη Γεωργία και την Αλβανία. Οι γυναίκες αυτές βρίσκονταν σε κατάσταση πλήρους ευαλωτότητας, χωρίς οικονομικούς πόρους και χωρίς επαγγελματικές προοπτικές. Προσεγγίζονταν με την υπόσχεση μιας μικρής αμοιβής πολύ κατώτερης από την προβλεπόμενη από τον νόμο και πείθονταν να ταξιδέψουν στην Κρήτη για να χρησιμοποιηθούν αρχικά ως δότριες ωαρίων και στη συνέχεια ως παρένθετες μητέρες. Το κύκλωμα αναλάμβανε τη μεταφορά τους, την εγκατάστασή τους, ακόμη και την καθημερινή επιτήρησή τους.
    Στην πρώτη φάση της εκμετάλλευσης, οι γυναίκες υποβάλλονταν σε θεραπείες ορμονικής διέγερσης διάρκειας 10 έως 20 ημερών και στη συνέχεια σε ωοληψίες που, σύμφωνα με το βούλευμα, διενεργούνταν συχνά χωρίς τον απαιτούμενο ιατρικό έλεγχο. Σε ορισμένες περιπτώσεις δεν πραγματοποιούνταν καν οι απαραίτητες εξετάσεις υγείας, ενώ για να συγκαλυφθεί η παράνομη πρακτική γίνονταν ψευδείς καταχωρήσεις στο ηλεκτρονικό μητρώο της Εθνικής Αρχής Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής. 

    Τα ωάρια που αποσπώνταν με τον τρόπο αυτό αποτελούσαν τη βάση της παράνομης δραστηριότητας: χρησιμοποιούνταν για εξωσωματικές γονιμοποιήσεις ή για προγράμματα παρένθετης μητρότητας που εμφανίζονταν ως νόμιμα, ενώ στην πραγματικότητα παραβίαζαν όλους τους όρους της σχετικής νομοθεσίας.
Παρένθετες μητέρες
    Η δεύτερη και πιο προσοδοφόρα φάση ήταν η χρήση των ίδιων γυναικών ως παρένθετων μητέρων. Το κύκλωμα αποσπούσε τη συναίνεσή τους με υποσχέσεις που δεν ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα και τις εγκαθιστούσε σε σπίτια στα Χανιά, όπου ζούσαν απομονωμένες και υπό επιτήρηση. Τα ταξιδιωτικά τους έγγραφα αφαιρούνταν προκειμένου να μην μπορούν να αποχωρήσουν, ενώ τους δίνονταν νέοι τηλεφωνικοί αριθμοί ώστε να ελέγχεται πλήρως η επικοινωνία τους. Οι γυναίκες αυτές ζούσαν σε ένα αυστηρά ελεγχόμενο περιβάλλον, μαζί με άλλες παρένθετες, χωρίς πρόσβαση σε ανεξάρτητη ιατρική φροντίδα και χωρίς καμία δυνατότητα να γνωρίζουν τους πραγματικούς σκοπούς της διαδικασίας στην οποία συμμετείχαν.
    Για να εμφανίζεται η διαδικασία ως νόμιμη, το κύκλωμα προχωρούσε στη σύνταξη πλαστών και εικονικών δικαιολογητικών. Καταρτίζονταν έγγραφα με ψευδή στοιχεία, καταθέτονταν αιτήσεις σε διαφορετικούς νομούς της χώρας με στόχο την ταχύτερη δυνατή έκδοση απόφασης και πολλές φορές κατατίθεντο πολλαπλές αιτήσεις από το ίδιο ζευγάρι με διαφορετικά στοιχεία παρένθετης μητέρας. Σε άλλες περιπτώσεις, η ίδια παρένθετη εμφανιζόταν σε αιτήσεις διαφορετικών ζευγαριών μέσα σε μικρό διάστημα. Οι δικαστικές αποφάσεις που εκδίδονταν χρησιμοποιούνταν ως «νομικά περιβλήματα», πίσω από τα οποία συνεχίζονταν οι παράνομες πράξεις μέχρι την τελική παράδοση του παιδιού.
Εικονικές εμβρυομεταφορές
    Η εκμετάλλευση των γυναικών δεν περιοριζόταν στις παρανόμως οργανωμένες κυήσεις. Το βούλευμα αναφέρει ότι πολλές από τις γυναίκες που προσέρχονταν στην κλινική για εξωσωματική ναρκώνονταν και υποβάλλονταν σε εικονικές ιατρικές πράξεις. Ακόμη και όταν δεν προέκυπτε κανένα κατάλληλο ωάριο ή έμβρυο, τα μέλη της οργάνωσης παρουσίαζαν ψευδή γεγονότα ως αληθινά και προχωρούσαν σε εικονικές εμβρυομεταφορές, πείθοντας τις ασθενείς ότι η διαδικασία είχε πραγματοποιηθεί. Σε περιπτώσεις που ζητούσαν κρυοσυντήρηση, τους διαβεβαίωναν ότι τα υποτιθέμενα έμβρυα φυλάσσονταν στην τράπεζα κρυοσυντήρησης της κλινικής, ενώ κάτι τέτοιο δεν ίσχυε.
    Το βούλευμα αποτυπώνει μια εικόνα πλήρους αποδόμησης κάθε έννοιας ιατρικής δεοντολογίας και νομιμότητας. Μια οργανωμένη επιχείρηση εμπορίας ανθρώπων, όπου τα ωάρια, οι κυήσεις και τα νεογνά μετατρέπονταν σε εμπορεύματα, ενώ οι γυναίκες, δότριες και παρένθετες, αντιμετωπίζονταν ως αναλώσιμες μονάδες παραγωγής. Και το πιο ανατριχιαστικό εύρημα, η παράδοση των παιδιών γινόταν ακόμη και σε πρόσωπα που δεν πληρούσαν καμία νόμιμη προϋπόθεση.

πηγή

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Απορώ...

Απορώ πώς μεγάλωσα 

χωρίς αφυγραντήρα, 

μουρουνέλαιο Möller's 

και Βlack Friday...

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Η Μητρότητα είναι...

Η Μητρότητα δεν είναι διαγωνισμός για το ποια έχει τα πιο έξυπνα παιδιά, το πιο καθαρό σπίτι, τα πιο υγιεινά φαγητά ή τα καλύτερα ρούχα.

Η Μητρότητα είναι το ΔΙΚΌ ΣΟΥ ταξίδι με τα ΔΙΚΆ ΣΟΥ παιδιά και δεν συγκρίνεται με κανένα άλλο!!

Το Χαμομηλάκι

Η Κρητική Βεντέτα

   Εκεί όπου δεν επικρατούν οι νόμοι και η λογική, αλλά κυριαρχούν η αναρχία και το άσβεστο πάθος για εκδίκηση.  

    Οι περισσότεροι την έχουμε γνωρίσει μέσα από την τηλεόραση, ενώ και ο ελληνικός κινηματογράφος τη χρησιμοποίησε πολλές φορές ως βασικό θέμα σε ταινίες –άλλοτε κωμικές, άλλοτε δραματικές. Η βεντέτα, άλλωστε, εμπνέει εδώ και χρόνια δεκάδες καλλιτέχνες στο έργο τους… 

Ένα φαινόμενο που τρομάζει, προβληματίζει και φέρνει στο μυαλό πρωτόγονες καταστάσεις. Εκεί όπου δεν επικρατούν οι νόμοι και η λογική, αλλά κυριαρχούν η αναρχία και το άσβεστο πάθος για εκδίκηση. 

    Ο «νόμος του αίματος», όπως εύστοχα έχει χαρακτηριστεί η βεντέτα, βρίσκεται τα τελευταία χρόνια σε ύφεση, δυστυχώς όμως παραμένει σε κάποιες περιπτώσεις ζωντανός. Το φαινόμενο της βεντέτας δεν είναι καινούργιο. Ξεκινώντας από την αρχαιότητα, το συναντάμε στις πρώτες κιόλας ανθρώπινες κοινωνίες. Στο εθιμικό δίκαιο της Κρήτης καταγράφεται για πρώτη φορά στη Μινωική πολιτεία. 

    Ο Αριστοτέλης στα «Ηθικά Νικομάχεια» αναφέρει ως εισηγητή του «Δικαίου της Ανταπόδοσης» τον Ραδάμανθυ, αδελφό του Μίνωα. Σύμφωνα με αυτή την ποινική διάταξη, όποιος διαπράξει ένα αδίκημα «μόνο σαν πάθει ό,τι ’καμε, δίκη σωστή θα γίνει». Ο νόμος της ανταπόδοσης χαρακτηρίζεται μάλιστα ως σπουδαία μορφή απονομής δικαιοσύνης. Αργότερα, κατά την περίοδο της οθωμανικής κυριαρχίας στην Κρήτη, ίσχυε η βασική αρχή του ισόποινου, σύμφωνα με το οποίο η ποινή που επιβαλλόταν σε περίπτωση φόνου ήταν είτε το ισόποινο, δηλαδή η καταδίκη του δράστη σε θάνατο, είτε η «εξαγορά του αίματος», δηλαδή η απόδοση χρηματικής αποζημίωσης από τον δράστη στην οικογένεια του θύματος. 

    Η βεντέτα λοιπόν μοιάζει να είναι κατάλοιπο του μακρινού παρελθόντος, ενός πανάρχαιου τρόπου απονομής δικαιοσύνης σε κοινωνίες όπου κυριαρχεί ο μωσαϊκός νόμος του «οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος». «Γεννιέται» από την ανάγκη για εκδίκηση που νιώθουν συνήθως οι συγγενείς του θύματος ενός φόνου απέναντι στον δράστη και την οικογένεια του.
    Σύμφωνα με τον κ. Γιώργο Νικολακάκη, καθηγητή του τμήματος Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, «η βεντέτα είναι ένας κοινωνικός κώδικας που στηρίζεται στην έννοια της τιμής και της προστασίας. Και η τιμή αυτή αφορά άτομα από την ίδια πάντα οικογενειακή ομάδα, αποτελεί δε στοιχείο της ταυτότητας και του κοινωνικού της κύρους».

    Πολλές φορές ο χώρος που επιλέγεται από τους συγγενείς για την τέλεση του εκδικητικού φόνου είναι το ίδιο το δικαστήριο, την ώρα που δικάζεται ο δράστης και ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της αποδεικτικής διαδικασίας ή της απαγγελίας της απόφασης. Η επιλογή αυτή κάθε άλλο παρά τυχαία είναι, καθώς ο χώρος του δικαστηρίου λειτουργεί συμβολικά και οι «εκδικητές» με αυτόν τον τρόπο υποδηλώνουν ότι απονέμουν δικαιοσύνη. 

    Η ιστορία, ωστόσο, δεν τελειώνει με την εκδίκηση της οικογένειας του θύματος. Αντίθετα, στο σημείο αυτό ξεκινά ένας αέναος κύκλος αντεκδικήσεων ανάμεσα στις «αντίπαλες» οικογένειες, με αποτέλεσμα εκατοντάδες αθώα θύματα και δεκάδες ξεκληρισμένες οικογένειες. Υπάρχουν βεντέτες που διήρκεσαν 70 ολόκληρα χρόνια με περισσότερα από 60 θύματα, όπως αυτή ανάμεσα στις οικογένειες Σαρτζετάκη και Πεντάρη που υπήρξε μια από τις μεγαλύτερες βεντέτες που συγκλόνισαν ποτέ την Κρήτη. Η υπόθεση αυτή «έκλεισε» έπειτα από χρόνια με τον ίδιο τρόπο που λύνονται συνήθως οι βεντέτες. 

    Με τη διαμεσολάβηση ατόμων κύρους που έχαιραν της εκτίμησης και των δυο αντιμαχόμενων οικογενειών, συνάπτονταν γάμοι μεταξύ μελών των δυο οικογενειών. Με τον τρόπο αυτόν, οι δυο οικογένειες συγγένευαν και το πάθος για εκδίκηση έσβηνε. Κάποιες φορές χρειάζονταν διαδοχικοί γάμοι, προκείμενου να σταματήσουν τελείως οι προκλήσεις. Ένας ακόμα τρόπος για να σταματήσει μια βεντέτα ήταν η διαφυγή των υποψήφιων δραστών ή θυμάτων σε άλλες πόλεις. 

    Η βεντέτα, πάντως, δεν είναι μόνο κρητικό, ούτε καν μόνο ελληνικό φαινόμενο. Συναντάται σε όλες τις χώρες της Μεσογείου, καθώς και σε αραβικές χώρες. Η κρητική βεντέτα ωστόσο αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση και συναντάται πιο συχνά στην ελληνική κοινωνία. Βεντέτες έχουν καταγραφεί κυρίως στους δυτικούς νομούς της Κρήτης, το Ηράκλειο, το Ρέθυμνο και τα Χανιά. 

    Παρά το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια το φαινόμενο βρίσκεται σε ύφεση, υπάρχουν στοιχεία σύμφωνα με τα οποία παραμένουν κάποιες «εστίες» ανοιχτές, κυρίως στη δυτική Κρήτη και στις ορεινές περιοχές. Στα ορεινά χωριά οι κοινωνίες παραμένουν κλειστές και η προσωπική τιμή εξακολουθεί να αποτελεί υψηλή αξία για τους κατοίκους τους. Αντίθετα, σε περιοχές όπου ο ντόπιος πληθυσμός έχει έρθει σε επαφή με άλλους πολιτισμούς, η νέα γενιά σπουδάζει και μορφώνεται και το βιοτικό επίπεδο έχει ανεβεί, το «έθιμο» της βεντέτας έχει πλέον εξασθενήσει. Άλλωστε, όπως υποστηρίζουν και οι ίδιοι οι Κρητικοί, «έστω και στη σκιά, η διατήρηση της βεντέτας είναι δυσφήμιση για τον τόπο».

ΠΗΓΗ: Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών Δημοσιογραφικό Εργαστήριο Τμήματος Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού.

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι